Ülke topraklarında yıllardır bitmek, tükenmek bilmeyen insan istismarının en büyük tezahürü olan kadınlara ve çocuklara yönelik ayrımcılık bir süredir “pembe otobüs” konusu ile tekrar büyüyerek hortlamış durumda. Adı renkli, zihniyeti karanlık bu otobüslerin ilk çıkış noktası Güney Amerika ülkesi olan Meksika’dır. Amacı da ne tesadüftür ki, “kadınlara yönelik tacizi engellemek”!
Tecavüzcüsü ile evlendirilmek zorunda bırakılan, tecavüze uğrayıp hamile kaldıktan sonra “kimse bakmazsa biz bakarız” denilerek doğurtulmaya çalışılan masum bebekleri ve annelerini, çocukların şortundan tahrik(!) olup, “ahlakımız bozuluyor” diyen sapıklardan korumak için imiş bu uygulamalar.
Otobüste, “kalk büyüklerine yer ver” dedikten sonra, “yeni nesilde hiç ahlak kalmamış” diyen bir güzel de tespit yapan büyük ahlak(!) bekçilerimiz var bizim. Aynı bekçilerimiz, minibüste fiziksel şiddete uğrayan bir kadın söz konusu olduğunda camdan dışarıyı izler, “o da o kadar kısa şort giymeseymiş” der!
Çocuklara bağırmayı, çığlık atmayı öğreterek tecavüzden kurtulmalarını sağlamak yerine, bu sapıkları nasıl tedavi ederiz düşüncesi hiçbir yerde tartışılmaz durumda.
Efendiler! Çocuklardan, kadınlardan ellerinizi, sapık düşüncelerinizi, kirli iç dünyalarınızı çekin. Kadınları, çocukları ve doğal olarak insanları tüm sapıklardan elbette koruyalım. Fakat, insanları izole edip, ayrımcılığı daha da körükleyerek değil.
Ahlak kara olduktan sonra, otobüslerin renkli olmasının hiçbir hükmü yok!
İlk yorum yapan siz olun